سرویس ورزش مشرق – آنهایی که به علم روز اعتقاد نداشتند هم امروز در مقام کارشناسان موافق با سیاست های اعمال شده در تیم ملی از نحوه بازی چشم نواز، متفکرانه و موفق این تیم تعریف و تمجید می کنند. با ورق زدن صفحات روزنامه های ورزشی 4، 5 سال گذشته به موارد زیادی از این مخالفت ها برمی خوریم که تعدادی از کارشناسان همواره در جبهه مخالف با تفکرات کی روش او و تیمش را تحقیر کرده و از به کارگیری بازیکنان خارج از ایران، بازی تدافعی و به قول آنها نازیبای این تیم ایرادهای بنی اسرائیلی می گرفتند تا به هر طریقی با یکی از بهترین مربیان فوتبال دنیا مخالفت کنند.

بر اساس این گزارش، تداوم نتایج مطلوب و روند رو به رشدی که تیم ملی با حضور کی روش داشت به اضافه اقبال عمومی از بازی های این تیم سبب شد تا همانها، امروز در مقام تمجید کنندگان فوتبالی که تیم ملی ارائه می دهد این تیم را دارای توان صعود از گروه سخت تیم ملی در جام جهانی بدانند.

در پرسپولیس نیز چنین اتفاقی رخ داد. وقتی نژادفلاح مدیرعامل وقت پرسپولیس، اوایل فصل پانزدهم برانکو ایوانکوویچ را به پرسپولیس آورد موجی از مخالفت ها از سوی پیشکسوتان باشگاه به راه افتاد که مربی خارجی در این تیم کارایی ندارد اما پرسپولیس پس از یک نیم فصل ناامید کننده متأسی از درگذشت هادی نوروزی تا امروز همواره جزو سه تیم برتر جدول رده بندی بوده و جام قهرمانی لیگ شانزدهم را نیز بالای سر برد.

به گزارش مشرق، در استقلال هم شاهد حلول چنین اتفاقی در تیم هستیم. تیمی که فصل پیش به دلیل تکرار بازی های تدافعی و بردهای یک گله، با اختلاف کم (غیر از مقطعی کوتاه در اواسط فصل)، هوادارانش را کلافه کرده بود امسال با ورود وینفرد شفر در رأس کادر فنی تیمش فوتبالی را ارائه می دهد که تحسین کارشناسان پرسپولیسی را هم برانگیخته است. این پیرمرد آلمانی ظرف 9 هفته از استقلالی که هفته ها گل نمی زد تیمی ساخته که در 4 بازی آخرش 13 گل به ثمر رسانده و 10 گل هم نزده ولی باز هم عطش بازی زیبا دارد. البته در فاز دفاعی هم عالی بوده و تنها یک گل دریافت کرده است!

*اتصال اضلاع مثلث پرتغالی-کروات-آلمانی

با توجه به روند خوب نتیجه گیری تیم های استقلال و پرسپولیس هیچ بعید نیست در اردوی بعدی تیم ملی سهم استقلال هم به اندازه پرسپولیس در تیم ملی زیادتر شود. درخشش جوانانی مانند نورافکن، حسینی(هم سید حسین و سید مجید)، محسن کریمی، داریوش شجاعیان در کنار چشمی، ابراهیمی و غفوری که پیش از این هم در اردوی تیم ملی بودند باعث خواهد شد تا احتمالا شاکله تیم ملی از بازیکنان این دو تیم تشکیل شود. این ذهنیت از قبل بوده که هر گاه این دو تیم در شرایط خوبی بسر می بردند تیم ملی هم خوب نتیجه می گرفته است. از این رو قطعا برانکو و شفر به عنوان دو ضلع دیگر مثلث مورد اشاره با بازی های خوب و آمادگی بالای نفرات شان به کی روش کمکی شایان توجه خواهند کرد.

*همسویی با کی روش

وقتی شفر هم از روزبه چشمی در دفاع میانی بازی می گیرد به وضوح می توان حس همکاری و استفاده از تفکرات همکارش در تیم ملی را دید. قطعا شفر می داند پست تخصصی چشمی بازی در هافبک دفاعی است اما برای استفاده بهتر از روزبه و عدم ایجاد دوگانگی ذهنی از او در همان نقطه ای بازی می گیرد که در تیم ملی فوتبال بازی می کند.

در پرسپولیس هم این حس همکاری غیرمستقیم بین برانکو و کی روش دیده می شود آنجا که سرمربی پرسپولیس نیز از محمد انصاری در دفاع میانی بازی می گیرد. این دو، نمونه ای از رفتار متقابل بین سرمربیان تیم های استقلال و پرسپولیس با کی روش در تیم ملی است که در نهایت به سود هر سه این مربیان خواهد بود.

*مبارزه با بازیکن سالاری

به گزارش مشرق، از دیگر تأثیرات این سه مربی بین المللی در لیگ و البته سه تیم مطرح کشور(تیم ملی، استقلال و پرسپولیس) مبارزه آنها با بازیکن سالاری است. پدیده ای که در دهه های 60، 70 و به ویژه 80 باعث شده بود تا تیم ملی از مسیر اصلی اش خارج شده و بازیکنان سفارشی به تیم ملی برسند و یا حتی بازیکن در چینش ترکیب تأثیرگذار شود اما کی روش با برخوردی که در قبال مهدی رحمتی، فرهاد مجیدی و هادی عقیلی و خلعتبری و ... انجام داد این موضوع را از ریشه خشکاند و تا امروز هم دیگر شاهد تکرارش نبودیم.

در پرسپولیس برانکو وقتی رامین رضاییان را نخواست و در مواجهه با هواداران، مدیران باشگاه و حتی پدر این بازیکن باز هم حاضر نشد او را به پرسپولیس برگرداند، ثابت کرد در پرسپولیس فرصتی برای بازیکن سالاری به کسی نمی دهد.

وینفرد شفر هم در بدو امر چنین برخوردی را با مهدی قائدی و البته حسن بیت سعید انجام داد. دو بازیکنی که به نوعی به بازی نکردن شان معترض شدند ولی حالا یکی از استقلال رفته و دیگری جزو آرامترین نفرات استقلال محسوب می شود. این برخورد حرفه ای از سوی این سه مربی می تواند درس مهمی برای دیگر مربیان تیم های لیگ برتری هم باشد.

*تفاوت های قابل درک

فارغ از مواردی که به آن اشاره شد باید اذعان کرد وقتی این همه تأثیرگذاری از سوی مربیان سطح بالای بین المللی را مشاهده می کنیم متوجه این موضوع مهم نیز می شویم دیگر مربیان خارجی که در این مدت در لیگ مان کار کردند تا چه اندازه دم دستی و غیرحرفه ای بودند. بی گمان دلال هایی که این مربیان بدون کارنامه را به باشگاه ها قالب کردند، برنده واقعی این معاملات هستند و هواداران و مدیران باشگاه که آنها را در خدمت داشتند بازندگان اصلی. هر چند در کنار این سه مربی صاحبنام، زلاتکو کرانچار را نیز باید در زمره مربیان خوبی برشمرد که در این سالها به فوتبال ما آمده است ولی به هر دلیلی امسال در سپاهان نتیجه مطلوب را نگرفته است.

سرمربی تیم فوتبال سپاهان اخیرا  در مصاحبه ای اعلام کرد: معتقدم من،‌ برانکو و شفر می‌توانیم به فوتبال ایران کمک کنیم چون هر سه نفر ما هم تجربه کافی را داریم و هم نام و نشان کافی.